WIJ ZIJN AL ANDEREN

... de zomer vertrekt;
er is een soort flauwvallen, een gevoel van gebroken lucht en koude glans,
alsof ze van hier tot daar dingen opriepen tot een rictus van pure en verwachtingsvolle droefheid;
.... en toch is alles vol en rust,
of vermoeid oversteken als een os die de pogingen van de wereld om naar huis terug te keren beschermt;
... ja, we zijn al anderen;
De leeuwerik trilde al rond het middaguur in het bloed
en nu, de klimplant, met zijn tinnen bladeren,
de schaduw kraakt ons en raakt de schouder;
… en het hart weet het en beeft,
dus onbewust verzamelt hij zijn kleine bezittingen zonder orde:
de bronnen, de diepe droogtes,
de gal,
de stem,
de totale passie,
dood;
...zwerm mussen komen voorbij.
***
Antonio Justel Rodríguez
https://www.oriondepanthoseas.com
***